یک رابطه زمانی به درستی پیش خواهد رفت که هر دو طرف بر اساس هدف معین و صحیحی وارد رابطه می شوند و هر دو طرف در جهت حفظ رابطه تلاش می کنند و آن چه که از همه مهم تر است این است که رابطه زمانی موفق خواهد بود که هر دو طرف از سلامت روحی و روانی برخوردار باشند و هدف آن ها از عشق و ازدواج پر کردن کمبود ها و یا رهایی از مشکلات قبل از رابطه نباشد و البته ارتباط آن ها به دلیل وجود اختلال روانی نباشد . در ادامه ی مطلب به معرفی اختلال هایی می پردازیم که ممکن است با رابطه صحیح و اصولی فاصله بسیار زیادی داشته باشد .

خود معشوق پنداری یا اروتومانیا :

 نوعی بیماری اختلال هذیان است که اغلب در آن فرد معتقد است که یک فرد ثروتمند ، مشهور یا خاص و بر جسته مانند هنر پیشه یا ورزشکار و یا هر فرد دیگری که موقعیت اجتماعی بالایی دارد ، به او علاقه مند است . این نوع عشق بر اساس واقعیت و منطق نمی باشد . بدون این که شاهدی بر این عشق وجود داشته باشد آن ها به شدت به این عشق پا فشاری می کنند طبق نظر دکتر روانشناس بالینی این نوع اختلال نوع متداول از توهمات اختلال پارانوئید می باشد و به شدت اعتقاد دارد که فرد دیگری عاشق او شده است . این نوع اختلال به صورت ناگهانی شروع می شود و با شخصی خواهد بود که هیچ ارتباطی با او نداشته و یا بسیار کم بوده است . البته نا گفته نملاند که این اختلال ممکن است همراه با اختلال دیگر که توهم و مانیک هستند ، باشد . در برخی از آن ها اعتقاد دارند که فرد دیگر به شکل پنهانی عاشق او شده است و در یک زمان چندین نفر به او علاقه دارند . از علایم کلی آن می توان به فرستادن ایمیل ، پیام و تماس های مکرر به صورت مصرانه به عشق خیالی و یا مورد دیگر این که فرد گمان می کند که عشق خیالی به او نگاه و ایما و اشاره و پیام های مخفی با او ارتباط بر قرار می کند . فعالیت های دیگر زندگی او تحت تاثیر قرار می گیرد . چنین افرادی نیازمند دارو درمانی و روان درمانی می باشند و اگر نادیده گرفته شود ممکن است آسیب زا باشد . 

اختلال دلبستگی :

این اختلال از دوران کودکی شروع می شود و اگر درمان نشود و تحت کنترل قرار نگیرد ، تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند و مشکلات بسیار زیادی را در زندگی فرد به وجود می آورد . تکانشگری ، رفتار های منفی ، کنترل گری ، کمبود اعتماد ، عصبانیت ، حس بیچارگی و درماندگی ، فقدان حس مسئولیت ، آشفتگی و ... می باشد . زمانی که افراد به اختلال دلبستگی مبتلا هستند ممکن است به شیوه های کاملا متفاوتی واکنش نشان دهند یکی از آن ها به این صورت است که فرد به شدت از برقراری رابطه صمیمانه هراس دارد و هیچ گونه اعتماد و اطمینانی برای شروع رابطه ندارد . اما برخی دیگر هستند که به شکل متفاوتی واکنش نشان می دهند یعنی خواستار یک ارتباط عاطفی شدید هستند . دوران کودکی بسیار مهم می باشد و زمانی که از سوی والدین به ویژه مراقب اصلی خود یعنی مادر ارتباط عاطفی کافی را به دست نیاورد ، در کودکی و بزرگسالی احتمال ایجاد اختلال دلبستگی وجود خواهد داشت مشاوره خوب خانواده نشان می دهد که والدین باید به روابط صمیمی با کودکان خود از همان دوران نوزادی بسیار دقت کنند تا دلبستگی سالم در آن ها تشکیل شود .

اختلال شخصیت وابسته :

چنین افرادی نیاز شدید به مراقبت شدن دارند و اعتماد به نفس پایینی دارند و به دنبال کسب راهنمایی و اطمینان خاطر از سوی دیگران هستند او همواره در تلاش است تا اطرافیانش را از خودش راضی نگه دارد . چنین افرادی بسیار مهربان و فداکار هستند و انقدر به طرف مقابل می چسبند که در نهایت او را از خود می رنجانند . چنین فردی برای این که دیگران را از دست ندهد از بالاترین سطح هماهنگی برخوردارند . چنین افرادی بسیار حرف گوش کن هستند چنین فردی از تعارض مزمن در زمینه عدم اعتماد به دیگران رنج می برد او دارای ترس نا معقول در مورد رها شدن از سوی دیگران دارد و به همین دلیل همواره تلاش می کند که دیگران او را مطمئن سازند که نسبت به او وفادار خواهند بود و او را دوست خواهند داشت  چنین فردی اعتماد به نفس کافی ندارد و همواره می ترسند که بدون کمک دیگران نتوانند زندگی خود را بگذرانند . افرادی که در دوران کودکی والدینی کنترل گرا ، مراقبت کننده و بسیار با محبت داشتند و یا فردی همواره تلاش می کند تا همه ی نیاز های فرزند او را بر آورده سازند . در چنین شرایطی فرد نیازمند دریافت حمایت از فرد دیگر می باشد و برای این که بتئاند رابطه درست و منطقی بر قرار سازد ، باید زیر نظر درمان های روانشناختی در مراکز مشاوره ایران داشته باشد .

طبق نظر آقای دکتر تابع جماعت افراد برای این که بتوانند رابطه موفقی داشته باشند باید بر اساس هدف و معیار های صحیحی رابطه ی خود را آغاز کنند و از آسیب های وارد شده به دلیل انتخاب اشتباه و یا شرایط نا مناسب دور شوند .