به هیچ عنوان بچه ها را کتک نزنید زیرا که زدنشان فایده ای نخواهد داشت و بچه هایی که کتک می خورند کتک می زند. طبق مطالعات بهترین مرکز مشاوره منظور اصلی تنبیه که بسیاری از وقت ها فراموش می شود، رو به رو کردن کودک با نتایج رفتارش و پیدا کردن راه هایی است تا یاد بگیرد که نتایج نا خوشایند را دوباره تجربه نکند و بداند که مسئول نتایج رفتارش است و باید آن را اصلاح و یا برطرف و یا جبران کند. بنابراین تنبیه باید به صورتی باشد که فرصت اصلاح رفتار را در اختیار کودک بگذارد تا او بتواند رفتار درست را تشخیص دهد .
طبق نظر روانشناس خانواده چرا فرزندمان را تنبیه می کنیم؟
ما فرزندان را به این دلیل تنبیه می کنیم که آن ها را از اشتباهاتشان آگاه کنیم و راه درست را به آن ها نشان دهیم ولی اگر قرار باشد از تنبیه به عنوان ابزاری برای فرو نشاندن خشم استفاده کنیم، دیگر تنبیه نخواهد بود و بلکه انتقام است. بسیاری از والدین به دلایل متعددی در طول روز، درونشان انباشته از خشم می شود و خشم خود را نشان نمی دهیم و در خودمان می ریزیم و آن را در موقعیت دیگر سر فرزندمان خالی می کنیم و این کار بسیار اشتباهی است .
فقط زمانی می توانید فرزندتان را تنبیه کنید که:
کاری که انجام داده است واقعا اشتباه است و به خاطر این که مطلبق میل شما رفتار نکرده است، نباید تنبیه شود. و همچنین قبل از آن ها آموزش هایی نظیر صبوری و مهربانی به فرزندانداده شده است و تصمیم به تنبیه را با عصبانیت نگرفته اید و به فرزندتان اجازه داده اید تا از خودش دفاع کند و دلایل خودش را توضیح دهد و این نکته نباید فراموش شود که توجه و تشویق کودک باید چندین برابر بیشتر از تنبیه باشد و فراموش نکنید که فرزند شما همان موجود دوست داشتنی زندگی تان است و تنها کار اشتباهی کرده است و هر انسای ممکن است که اشتباه کند.
شدت تنبیه باید با شدت رفتار مناسب باشد و برای بد رفتاری کم جریمه کمتری در نظر بگیرید و برای بد رتاری زیاد جریمه بزرگ تری اعمال کنید و تنبیهی که بلافاصله اعمال می گردد موثر تر است و کودک باید از قبل بداند که چه رفتاری چه تنبیهی دارد و مدت تنبیه در نظر گرفته شود که متناسب با سن کودک است و تنبیه باید عادلانه باشد و شرایط جنسی، سنی و تکاملی کودک را در نظر بگیرید و هدف اصلاح رفتار باشد نه تلافی کردن و یا نشان دادن قدرت و باید در راستای رشد اخلاقی کودک باشد و به کودک فرصت دهد که اشتباهش را بران کند و حرمت فرزندانتان را حفظ کنید و از تحقیر و تهدید فاصله بگیرید. اگر کودکتان بیماری و یا ضعفی دارد او را تنبیه نکنید و هیچ وقت کودکتان را در جای تاریک و ترسناک قرار ندهید و یا در حمام و انباری و ... حبس نکنید و برای تنبیه به وعده های غذایی کودک لطمه وارد نکنید و طبق گفته مشاور ازدواج و خانواده به کودک نگویید چون بچه بدی بودی تنبیه می شوی و باید به کار بدش اشاره کنید و نباید شکایت فرزند خود را جایی کنید و بعد از تنبیه دیگر موضوع را باز نکنید . در حالت کلی والدینی موفق هستند که به جای تنبیه، تشویق و آموزش کار خوب را جایگزین می کنند و از تنبیه به عنوان آخرین روش استفاده می کنند. طبق مطالعات بهترین مرکز مشاوره کودکانی که با تنبیه بزرگ شده اند کمتر توانایی تشخیص درست و نادرست را از یکدیگر دارند و در نبود والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام می دهند. تنبیه کودک بزرگ ترین اشتباه والدین است و اگر با داد و فریاد و تنبیه و تهدید و تنبیه فیزیکی می خواهیم کودک را متوجه اشتباهش سازیم او را با درد روانی زیادی مواجه می کنیم .
تشویق و پاداش:
پدر و مادر با نوازش کردن کودک و در آغوش کشیدن و پذیرفتن او احساس مهم بودن را به کودک منتقل می کنند که او برای آن ها مهم است و آن ها برایش ارزش فراوانی قائل هستند. اگر کودک خود را تشویق کنید توانایی هایش بیشتر خواهد شد ولی اگر از کودک خود انتظارات نا به جایی داشته باشید فرزندتان دچار آسیب روحی خواهد شد.
پاداش چیست؟
پاداش عاملی برای تقویت رفتار است و باعث می شود یک رفتار خاص بیشتر اتفاق بیفتد و پاداش ها ممکن است کلامی،عاطفی یا جسمانی،فعالیتی، مادی باشد.
در واقع به ازای انجام رفتار مطلوب کودک پاداش دریافت می کند تا آن رفتار مطلوب را ادامه دهد و تداوم رفتار و دریافت پاداش به تدریج باعث می شود که کودک به انجام آن رفتار عادت کند و پس از مدتی بدون دریافت پاداش هم رفتار را اجام دهد. وقتی می خواهیم رفتاری را وجود دارد را در کودک شکل دهیم پاداش ارائه می دهیم اما پس از مدتی سعی می کنیم کیفیت و دقت انجام رفتار را برای پاداش دادن در نظر بگیریم.
اگر که می خواهید پاداش ها موثر واقع شوند به طور دقیق بگویید که برای چه کاری به کودک پاداش می دهید و پیشرفت ها را نشانه گذاری کنید و پاداش باید بلافاصله بعد از رفتار باشد و انتخاب پاداش هایی که قابل تهیه نیستند و حالت وعده دارند ، کودک را سبت به اطرافیان بی اعتماد خواهد کرد و پاداش ها باید از نظر زان و هزینه به صرفه باشند و کمک با افزایش تدریجی توقعات رفتار مناسب در کودک شکل دهید و زمانی که فکر می کنید رفتار کودک نهادینه شده پاداش ها را کم کم حذف کنید و کلمات تشویق آمیز بیشتری استفاده کنید و به صورت تدریجی زمان بین پاداش های بزرگ را بیشتر کنید .برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه فرزند پروری با بهترین روانشناس خانواده در مرکز مشاوره در ارتباط باشید.
دیدگاه خود را بنویسید