کم رویی یک الگوی رفتاری طبیعی است که فرد در زمان مواجهه و تعامل با دیگران و یا موقعیت جدید احساس ناراحتی، اضطراب و ترس کرده و در ابراز احساس، افکار و رفتارش با مشکل رو به رو می شود. این احساس در حدود 6 ماهگی و به صورت ترس از غریبه ها ظاهر می شود . در کم رویی یک نوسان تمایل برای برقراری ارتباط و اجتناب از ان وجود دارد و به همین دلیل آن ها در صحبت با دیگران به ندرت پیش قدم می شوند و تا مدتی ساکت و ارام می مانند ولی با گذشت زمان احساس امنیت پذیرش فرد مقابل و یا جمع و خو گرفتن به آن موقعیت اضطرابشان کم شده و دیگر مشکلی نخواهند داشت.
کم رویی چه علائمی دارد؟
علایم فیزیولوژیکی کم رویی نظیر تشدید ضربان قلب، سرخ شدن چهره، حالت های اضطرابی،اختلال در ریتم تنفسی، تنش عضلانی، تغییر در تن صدا است و همچنین علام روانی کم رویی شامل کم حرف زدن، عبوس بودن و لبخند نزدن، گرفته و نگران بودن، با انگشتان خود بازی کردن، ضعف اعتماد به نفس، بی جرات و بی شهامت بودن و ...... است. برای کسب اطلاعات بیشتر با تلفن دکتر روانشناس تماس بگیرید.
علت کمرویی چیست؟
کم رویی معمولا از سال اول زندگی نوزاد مشاهده می شود و مطالعات انجام شده نشان می دهد که کم رویی به عنوان پدیده همگانی در همه نوزادان و نسبت به غریبه ها و افراد آشنایی که به خاطر تغییر لباس و آرایش ظاهر متفاوت به نظر بیایند، دیده می شود. در این شرایط اضطراب برخورد با افراد غریبه وجود کودک را فرا می گیرد و در واقع کودک از این جهت کم رو است که اطرافیان برایش نا آشنا هستند و نمی داند که باید چگونه با آن ها برخورد داشته باشد.
کمرویی ناشی از اضطراب اجتماعی:
فردی که دچار اضطراب اجتماعی است، هیچ گونه تمایلی به آغاز ارتباط با دیگران ندارد و با احساسی از پایداری و غیر معقول و ترس از هر موقعیتی که ممکن است مورد داوری دیگران قرار بگیرد ، اجتناب می کند. برداشت یا تصور شخص از موقعیت های اجتماعی که احتمال دارد شخصیت او مورد سنجش و ارزیابی قرار بگیرد . یعنی فکر می کند که اگر در هر جمعی قرار بگیرد قرار است که او را مورد ارزیابی قرار دهند. برای مشورت با مشاور در این زمینه می توانید با شماره های کلینیک تماس بگیرید.
خانواده:
محیط خانواده و تجارب اولیه کودک به خصوص در سنین پیش دبستان و سالهای آغاز مدرسه، اصلی ترین نقش را در شکل گیری شخصیت کودک دارد. در این دوران الگوهای رفتاری بزرگسالان، برنامه های تلویزیوی، نحوه برقراری ارتباطات عاطفی، کلامی و اجتماعی تاثیر زیلدی در کمرو شدن فرزندان دارد. کمال جویی و آرمان گرایی والدین و انتظارات نا معقول آن ها از فرزندان در شرایط گوناگون و وادار کردن آن ها به رفتارهای کلیشه ای ، سخت گیری بیش از حد بر کودکان و نوجوانان و داشتن توقعات زیاد از آن ها، رفتار خصمانه و عصبی، تهدید ها و تنبیه ها، حمایت های افراطی و غیر ضروری از فرزندان، از اصلی ترین زمینه های رشد عیوب اجتماعی کود و بروز کم رویی به شمار می آید.
کمرویی در تک فرزندان و فرزند اول خانواده:
کم رویی در تک فرزندان و فرزندان اول خانواده بیشتر از سایر فرزندان دیده می شود. به طور کلی فرزندان اول خانواده و تک فرزندان با بزرگ تر ها بیشتر همانند سازی می کنند و تمایل شان برای برقراری ارتباط با بزرگ تر ها بیشتر از هم سالانش است. به عبارت دیگر فرزندان اول خانواده با ارتباط با همسالانشان بیشتر از ارتباط با بزرگ تر ها با مشکل مواجه می شوند اگر که والدین توفع و انتظارات افراطی و خارج از توان او داشته باشند، باعث ایجاد احساس بی کفایتی و خود پنداره ضعیف در آن ها شده و از ای رو زمینه اضطراب فراگیر و کم رویی در شخصیت ایشان به وجود می آید.
مدرسه:
مدرسه به عنوان اولین جایگار رسمی تجربه کودکان می تواند نقش تعیین کننده در تقویت کم رویی یا مهارت های اجتماعی آن ها داشته باشد. متاسفانه در برخی از مدارس رفتار انفعالی و آرام و سکوت مضطربانه کوکان کم رو و ناتوان به عنوان یک صفت پسندیده و ویژگی رفتاری مطلوب تلقی شده و حتی با تایید و تشویق تقویت نیز می شود.
چگوه می توان کم رویی را درمان کرد؟
کم رویی با دارو درمان نمی شود ولی روش های کاربردی وجود دارد که به طور خلاصه به برخی از آن ها اشاره می کنیم.
تقویت خود پنداره مثبت و خود باوری:
توجه دادن فرد کمرو به قدرت تفکر، نحوه نگرش و بازخورد وی نسبت به پدیده های مختلف و ایجاد آمادگی لازم برای ایجاد تغییرات مثبت در حوزه شناختی است.
خانواده و تربیت اجتماعی:
بیشترین مسئولیت به عهده والدین است و پدران و مادران و اطرافیان به عنوان موثر ترین الگوهای رفتاری در تعلیم و تقویت مهارت های اجتماعی و یا پیدایش کم رویی در فرزندان است. بچه ها به طور مستقیو یا غیر مستقیم از الگوهای رفتاری بزرگسالن در موقعیت های مختلف خانوادگی یاد می گیرند و با آن ها همانند سازی می کنند. تلاش برای غنی کردن پیوندهای عاطفی، کلامی، ارتباطیمیان اعضای خانواده و تقویت رغبت ها و انگیزه های معاشرت اجتماعی در بی فرزندان ، اصلی ترین گام در جهت درمان کم رویی و موثر ترین روش پیشگیری از اختلالات رایج عاطفی است.
فعالیت های اجتماعی:
ترغیب کردن کودکان کم رو برای شرکت در فعالیت هایدسته جمعی و بازی های گروهی می تواند تاثیر زیادی در کاهش اضطراب و افزایش مهارت های اجتماعی داشته باشد . توجه به نکات مثبت و تشویق کودکان به فعالیت های جمعی می تواند در کاهش کم رویی مفید واقع شود.
هنر درمانی:
مشاهده برنامه های نمایشی با این موضوع که در آن کودک کم رو نقش اصلی را بازی می کند و تماشای آن ها می تواند سودمند باشد همچنین تشویق کودکان برای شرکت در برنامه های نمایشی مانند ورزش، بازی های دسته جمعی می تواند برای غلبه بر کمرویی مفید واقع شود.
برای درمان کم رویی می توانید با مرکز مشاوره انتخاب نو در ارتباط باشید و از خدمات این مرکز در زمینه های مختلف بهره مند شوید.
دیدگاه خود را بنویسید