بی توجهی یا انکار احساسات کودکان برای بهداشت روانی آینده شان قطعا مضر است. هنگامی که افراد دیگر، به خصوص فرزندانمان ناراحت هستند ، انکار کردن احساساتشان گاهی راه حل پیش فرض ماست. ممکن است درست ترین کار به نظر برسد. مرکز مشاوره خانواده نشان می دهد که ممکن است تلاش برای تحقیر کردن، قضاوت کردن، منحرف کردن یا سرزنش کردن احساساتشان کار درستی به نظر برسد. ما نمی خواهیم کسی که دوستش داریم ناراحت باشد و نیز نمی خواهیم با آغوش باز پذیرای ناراحتی یا خشمشان باشیم ناراحتی و خشمی که ممکن است برای ما خطر ناک و گران کننده باشد انگار که ما به نوعی این احساسات را تقویت می کنیم اما وقتی احساساتمان را نمی پذیریم آن ها نا پدید نمی شوند. فقط در جایی پنهان می شوند و در ان جا بد تر می شوند و بعدا در زندگی مشکل ایجاد می کنند . ما نمی خواهیم به حاطر نحوه ی واکنش نشان دادنتان به احساسات فرزندانتان در گذشته احساس بدی داشته باشید، اما می خواعم تاکید کنم درک کردن و جدی گرفتن و تایید احساسات فرزندتان چقدر مهم است. شایع ترین علت افسردگی بزرگسالان اتفاقی که در حال حاضر برایشان می افتد نیست، بلکه این است که در کودکی در رابطه شان با پدر و مادر یاد نگرفته اند چطور آرام شود. 

طبق گفته ی مشاوران مطب روانشناسی اگر به فردی به جای این که درک شود و ارام شود گفته شده باشد که احساسش را رها کند یا این که از شدت گریه به خواب رفته باشد یا او را با خشمش تنها گذاشته باشند ظرفیتش برای تحمل احساسات نا خوشایند یا دردناک کمتر و کمتر می شود. در حالی که ناسازگاری های عاطفی بیشتر و بیشتر می شوند و توانایی شان برای تحمل آن احساسات افول پیدا می کند. 

مثل این است که فضا برای احساسات سخت خیلی کم است و تمام احساسات را باید در همین فضا فرو داد، پیش از این که فضا پر شود و جای دیگری برای آن ها موجود نباشد . وقتی همیشه والدینمان ما را آرام می کنند، احساسات هر چه باشند بیشتر نسبت به آن ها خوش بین می شویم. این باعث می شود بعدا در زندگی کمتر در مقابل افسردگی و اضطراب آسیب پذیر باشیم. هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از مشکلات سلامت روان وجود ندارد، اما قطعا نهادینه کردن این عقیده کمک می کند که با هر احساسی که داریم، هنوز مقبول هستیم و هر احساس بدی که داریم سپری خواهد شد. همه ی والدین اشتباه می کنند و اصلاح کردن این اشتباهات از خود اشتباهات مهم تر است. بنابراین اگر شما تا به حال فکر کرده اید که بهترین روش برای ای که کودکتان احساس بهتری داشته باشد این است که وانمود کنید عصبانیت یا ناراحتی شان را نمی بینید نگران نباشید. 

مطالعات روانشناسی ازدواج نشان می دهد که می توانید الگوی چگونگی پاسخ به احساسات فرزندتا را تغییر دهید تا ان ها احساس کنند دیده و شنیده می شوند . در ابتدا که از این شیوه استفاده می کنید ممکن است احساس عجیب یا بیگانه بودن کنید، اما به راحتی می تواند به روش عادی واکنش تان تبدیل شود. ابتدا به روش پاسخ دادن به احساسات فرزندتان در گذشته فکر کنید.

سرکوب کردن:

در بحث مرکز مشاوره خانواده اگر سرکوبگر هستید، تمایل طبیعی تان این است که احساسات قوی را پس بزنید و وقتی با آن ها رو به رو می شوید بگویید ساکت باش یا شلوغش نکن و ... اگر احساس کودک را بی اهمیت جلوه دهید ، احتمال این که احساسات بعدی شان را با شما در میان بگذارند کمتر است، خواه شما آن ها را بی اهمیت تلقی کنید یا نه.

بیش از حد واکنش نشان دادن:

ممکن است آن قدر با فرزندتان احساس همدردی کنید که به اندازه ی آن ها عصبی شوید و با آن ها گریه کنید انگار که درد آن ها درد شماست اگر شما به این حد افراطی واکنش شان دهید آن ها دیگر نمی خواهند احساسشان را با شما در میان بگذارند . ممکن است فکر کنند شما تحمل آن را ندارید یا به غرق شدن در احساسشان به حریمشان جمله کرده اید.

پذیرش:

پذیرش یعنی شما احساسستان را شناخته و آن ها را تایید می کنید . اگر می توانید این کار را برای خودتان انجام دهید، انجام دادن آن برای فرزندتان نیز طبیعی است. اگر کودک بداند که دیده شده است و دل دلری داده می شود، اما در معرض قضاوت شما قرار نمی گیرد، بیشتر از اتفاقی که برایش می افتد به شما می گوید. کودک چیزی که نیاز دارد ای است که پدر و مادر پذیرای احساساتشان باشد. این یعنی شما کنار آن ها و از احساساتشان آگاه هستید و آن ها را می پذیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر با مطب روانشناس در ارتباط باشید.